Murid Pintar Cerdas
Individu
pintar mempunyai kebolehan, bakat dan personaliti yang berbeza dengan
kanak-kanak normal yang lain. Secara umumnya, pada awal abad ke-20 murid-murid
pintar didefinisikan berdasarkan kecerdasan yang diukur menggunakan ujian IQ
yang standard. Menurut Webb dan Kleine, 1993 yang diolah oleh Mohd Zuri Ghani
et. al dalam buku bertajuk Pengantar
Pendidikan Khas (2011), kepintaran dianggap sama dengan pencapaian akademik atau
skor ujian kecerdasan. Definisi popular yang digunakan secara meluas sehingga
hari ni ialah definisi yang dicadangkan oleh Renzulli (1998). Beliau melihat
kepintaran berdasarkan kepelbagaian dimensi iaitu tiga kelompok umum ciri
manusia yang terdiri daripada keupayan istimewa, tahap komitmen yang tinggi dan
tahap kreativiti yang tinggi. Menurut beliau, seseorang murid hanya dikenal
pasti sebagai pintar apabila ketiga-tiga kelompok berkenaan hadir secara
bersama.
Kecerdasan
pula menurut Howard Gardner (1998) ialah satu set kemahiran penyelesaian
masalah yang membolehkan individu menyelesaikan sesuatu masalah apabila
diperlukan yang bertujuan untuk mendapatkan hasil yang berkesan. Secara ringkasnya,
beliau menyatakan terdapat lapan jenis kecerdasan iaitu kecerdasan
verbal-linguistik, logik-matematik, naturalis, muzik, ruang (spatial),
kinestetik, intrapersoanal dan interpersonal. Kecerdasan juga dikatakan suatu
kebolehan untuk memahami alam sekitar, diri sendiri dan membantu individu
menghadapi cabaran hidup. Manakala Francis Galton et. al, kecerdasan adalah
satu kemahiran yang diwarisi. Beliau menyatakan bahawa orang yang bijak datang
daripada keturunan yang bijak sahaja.
Istilah
pintar cerdas diperkenalkan oleh Guy M. Whipple pada tahun 1920. Orang yang
cerdas otak mampu mengguna rangsangan dengan lebih berkesan, dapat mengurus
maklumat yang diterima untuk membina konsep dan seterusnya mampu menyelesaikan
masalah lebih cepat daripada orang yang kurang cerdas. Menurut Nik Aziz Nik Pa
(2005), dari sudut pembangunan negara, kehadiran kanak-kanak pintar cerdas
dalam masyarakat merupakan satu aset atau sumber semulajadi yang dikurniakan
oleh Yang Maha Pencipta. Justeru, sumber ini perlu dibangunkan dan digunakan
sebaik mungkin kerana kanak-kanak ini merupakan sumber intelektual yang paling
berharga kepada negara.
Teori Kecerdasan dan Murid
Pintar Cerdas
Menurut
David A. Sousa dalam bukunya yang bertajuk How The Gifted Brain Learns Second
Edition (2009), terdapat segelintir individu yang mempunyai bakat semulajadi
dan tergolong dalam kalangan pintar cerdas. Terdapat empat teori yang mengkaji
entang golongan pintar verdas ini. Antaranya ialah Teori Renzulli, Teori
Gardner, Teori Sternberg dan Teori Gagne’s.
Teori Renzulli
Menurut
Joseph Renzulli (1978), beliau mencadangkan bahawa murid pintar cerdas lahir
akibat daripada interaksi antara tiga ciri utama iaitu kebolehan intelek yang
tinggi, komitmen terhadap tugasan dan daya kreativiti yang tinggi. Menurut
Renzulli dalam buku David, beliau menyatakan bahawa kebolehan intelek yag
tinngi terdiri dariapada kemampuan memproses maklumat, mengintegrasi
pengalaman, kemampuan berfikir aras tinggi dan kebolehan mendapatkan maklumat
daripada sesuatu aktiviti. Manakala ciri komitmen terhadap tugasan pula,
Renzulli berpendapat bahawa ianya melibatkan ketabahan, kerja keras, ketahanan,
persepsi, keyakinan diri dan minat yang mendalam.
Kajian
juga telah mendapati walaupun seseorang itu tidak mendapat skor yang tinggi
dalam ujian kecerdasan, namun tingkah laku kepintaran dan bakat mereka masih
boleh dikembangkan. Hal ini kerana beliau berpendapat beliau bahawa konsep
pintar cerdas dan berbakat merupakan sesuatu yang dimiliki oleh seseorang
individu dan ia tidak sama dengan sesuatu yang dimiliki individu lain. Oleh sebab itu, penilaian terhadap kepintaran
dan bakat memerlukan masa yang lama. Renzulli dan Reis (1991) juga telah
mencadangkan satu model pengayaan berdasarkan teori tiga cincin yang telah dipelopori
oleh mereka. Model tersebut dikenali sebagai School Enrichment Model.
Teori Sternberg
Robert
Sternberg (1985) telah mengemukakan teori mengenai bakat. Beliau telah
menyenaraikan tiga jenis bakat yang diwakili oleh tiga jenis keupayaan iaitu keupayaan
analitis, sintetik, dan praktikal. Keupayaan analitis merujuk kepada ciri
individu yang berkeupayaan tinggi untuk menganalisis sesuatu masalah dan
seterusnya memahami masalah tersebut. Manakala keupayaan sintetik merujuk
kepada seorang individu yang intuitif, kreatif dan mahir dalam menyesuaikan
diri mengikut sesuatu situasi. Mereka ini berkemungkinan tidak menunjukkan
pencapaian yang tinggi dalam unian-ujian keerdasan. Namun, mereka mungkin akan
menjadi individu yang berguna kepada masyarakat hasil daripada bakat yang
dimilinya dalam menghasilkan idea atau ciptaan baru.
Keupayaan
praktikal pula merujuk kepada individu yang bijak dalam mengaplikasikan
keupayaan yang mereka miliki. Gabungan antara keupayaan analitis dan sintetik
akan mewujudkan keupayaan praktikal yang lebih baik. Sternberg menyatakan
bahawa individu yang mahir dan cekap dalam memanipulasikan peluang yang ada
merupakan individu yang mempunyai kemahiran praktikal yang baik. Sebagai
contoh, golongan ini mahir dalam perundingan mngenai hal-hal berkaitan dengan
kerjaya mereka. Sternberg juga menambah bahawa kesemua ciri di atas tidak boleh
wujud secara berasingan kerana ketiga-tiga ciri tersebut merupakan gabungan
mantap untuk mewujudkan individu yang seimbang.
Teori Gagne’s
Francoys
Gagne’s (2003) menyatakan tentang perbezaan antara murid berbakat dengan murid
pintar cerdas. Pintar cerdas merupakan potensi yang perlu dipupuk dan konsep
ini membezakan apa yang boleh dicapai dengan apa yang akan dicapai oleh
kanak-kanak. Potensi luar biasa yag dimiliki oleh golongan tersebut merupakan
apa yang menyebabkan mereka menjadi pintar. Namun, persekitaranlah yang
menentukan sama ada potensi tersebut membawa kepada kejayaan atau kegagalan.
Gagne’s turut menerangkan bahawa proses membentuk bakat berlaku apabila
kanak-kanak atau remaja terlibat dalam pembelajaran sistematik, percubaan dan
penglibatan. Semakin tinggi tahap bakat yang dicari, semakin banyak intensif
terhadap sesuatu aktiviti diperoleh.
Gagne’s
juga menyatakan bahawa segelintir pelajar yang mempunyai peratusan bakat yang
baik tidak menterjemahkan kemampuan mereka ke dalam bakat , sama seperti yang
dibuktikan oleh pencapaian akademik dalam kalangan murid pintar cerdas. Selain
itu, kebolehan semulajadi boleh dipecahkan kepada empat bahagian iaitu
intelektual, kreativiti, sosialefektif dan sensorimotor. Kesemua bakat-bakat
ini mempunyai asas genetik dan mampu dinilai di dalam tugasan yang dilakukan
oleh kanak-kanak semasa berada di sekolah.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan